Hoe medicatiefouten voorkomen?

Hoe medicijnfouten te voorkomen? Volgens toonaangevende organisaties in de gezondheidszorg, kan tot 30% van de medicijnenfouten leiden tot ernstig letsel of de dood. Alleen al in de Verenigde Staten schat het voedsel- en drugsadministratie (FDA) dat 20% van de voorschriften die zijn gegeven aan retailapotheken onjuist zijn. Deze fouten variëren van het mengen van generieke en merknamen of het nemen van verlopen of off-patentmedicatie. Fouten gemaakt door apothekers komen meestal op in gebieden waar artsen minder waarschijnlijk zullen controleren, zoals in het huis of in de eerste hulp. Pharmacy-medewerkers kunnen ook minder geneigd om patiënten nauw genoeg te volgen of tekenen van agitatie van patiënten te zien.

Pharmacy Safety-programma’s helpen apothekers te identificeren, identificeren geen zorgen en formulering van oplossingen. De Apotheek Safety Modernisation Act (PSMA) van 1996 geeft apothekersvereisten en richtlijnen voor het handhaven van effectieve veiligheidsprogramma’s. De wet vestigde het programma voor het impartimentele managementprogramma’s (PPIMS) -programma’s (PPIMS), dat apothekers in gemeenschappelijke fouten begeleidt en wijzigingen aan te bevelen om ze te verminderen. Bepaalde procedurele obstakels, zoals de kosten van het installeren van elektronische tijdvolgsystemen, moeten echter nog steeds worden aangepakt via overheidsvoorschriften en andere economische prikkels. Dit artikel biedt een basisoverzicht van hoe apotheekveiligheidsprogramma’s in het verleden hebben gewerkt en suggereert enkele gebieden voor verbetering.

Het probleem is dat er veel gemeenschappelijke fouten optreden als gevolg van onvoldoende toezicht. Een apotheker kan bijvoorbeeld ten onrechte de hoeveelheid van een ingrediënt meten dat geen groot effect heeft op de doeltreffendheid van geneesmiddelen. Dit zal ook leiden tot onjuist voorgeschreven medicijnen of om een verkeerd gemixte of mislukelde medicatie te vermengen. Een andere oorzaak van de fout kan leiden tot de verkeerde dosis van een medicijn. Dit kan leiden tot bijwerkingen of voor patiëntblessure, in het bijzonder wanneer de dosering niet nauwkeurig wordt bepaald tijdens een standaardprocedure zoals een tandenborsteltest.

Sommige methoden die worden gebruikt bij het opleiden van apothekers van het voorkomen van deze fouten omvatten het beheersen van de vele niet-klinische gedragingen die bijdragen aan medicatiefouten, zoals patiëntethouten en reacties op een medicijn. Het beheersen van dit indirect gedrag kan echter moeilijk zijn omdat ze waarschijnlijk worden beheerst door culturele en andere situationele factoren. Een ander probleem is dat farmaceutische bedrijven vaak formele foutregelprocessen gebruiken, zoals postkantoor-verkoopaudits en kwaliteitsbeoordelingen. Hoewel deze processen geschikt kunnen zijn bij het detecteren van gemeenschappelijke fouten, kunnen ze onvoldoende zijn om complexe fouten te detecteren en te corrigeren, zoals die leiden tot bijwerkingen. Het is belangrijk om de mogelijkheid te overwegen dat zelfs wanneer een bedrijf formele processen gebruikt voor het handhaven van de bijbehorende gebeurtenisrecords, het mogelijk niet effectief is bij het identificeren en corrigeren van problemen die zich voordoen buiten deze formele maatregelen.

Een van de grootste uitdagingen bij het voorkomen van medicatiefouten is het niet-besturen of bewaken van het gedrag van het personeel in de klinische praktijk. Zelfs wanneer supervisors en artsen zich bewust zijn van potentiële gevaren voor patiënten uit onjuiste voorschriften of doseringen, doen ze vaak weinig om ze te voorkomen. In het geval van artsen, zelfs als hun patiënten onder hun zorg zijn, hebben ze de neiging om ze te behandelen alsof ze thuis zijn, wanneer de realiteit is dat ze in nauwe samenwerking met apothekers en ander personeel moeten werken. Dit resulteert in fouten die, hoewel potentieel vermijden, ernstige gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid van patiënten.

De meest effectieve manier om medicijnenfouten te voorkomen, is om een verscheidenheid aan systemen te implementeren die apothekers bieden met een nauwkeurige rapportage van hun voorschrijf- en vulactiviteiten. Deze rapporten moeten alle relevante informatie bevatten, inclusief diagnose, behandeling, apotheekbiljetten, recepten en bijwerkingsrapporten. Door routinematig en zorgvuldig te melden van alle aspecten van personeelsacties, kunnen apothekers helpen om fouten in de berekening van doses en doseeraanpassingen te verminderen, en ze kunnen ervoor zorgen dat geschikte dosering- en receptbedragen aan patiënten worden verstrekt. Veel medische organisaties, zoals de American Academy of Professional Pharmacy (AApp) en de American Medical Pharmacy Association (AMPA), hebben aanbevolen dat apotheken alle voorgeschreven en geschatte doses medicijnen in schriftelijke vorm rapporteren om efficiënter, accurate en gemakkelijk toegankelijk te bieden

Een andere manier om misdaden in de toediening van medicijnen te voorkomen, is om een apotheker te huren die de berekeningen van drugshoeveelheden onafhankelijk kan verifiëren. Deze methode wordt directe observatie genoemd. In directe observatie waarhoudt een verpleegster de administratie van een enkele medicatie. Dit is een ideale praktijk voor een grote populatie, want niet alle individuen zullen tegelijkertijd medicijnen nemen.

Pharmacy-automatiseringssystemen hebben het mogelijk gemaakt om enkele menselijke factoren uit de administratie van medicijnen te elimineren. Geautomatiseerde monitoring, die voorschrijven, tracking en dispensersystemen in het afgelopen decennium efficiënter zijn geworden. Menselijke fouten beïnvloedt echter nog steeds enorm de kwaliteit van de zorg die aan patiënten wordt verstrekt. Zelfs met geautomatiseerde systemen kunnen medicatiefouten optreden. Daarnaast geven studies aan dat de grootste oorzaak van medicatiefouten overvulling, onder het bestel en niet-falen om adequate informatie aan apothekers te verstrekken.